Çështja Navalny kundër Rusisë në GJEDNJ

Alexei Navalny, një figurë e opozitës politike, u ankua se vendimi për ta vendosur në arrest shtëpiak dhe kufizimet e vendosura mbi të gjatë asaj kohe kishin qenë arbitrare dhe të panevojshme dhe ishin zbatuar në mënyrë që ta parandalonin atë të ndiqte aktivitetet e tij publike dhe politike.

Arrestimi shtëpiak i aplikantit ishte urdhëruar kryesisht për arsye se ai kishte shkelur një masë parandaluese të mëparshme, përkatësisht marrëveshjen për të mos lënë Moskën gjatë hetimit. Gjatë katërmbëdhjetë muajve të marrëveshjes, aplikanti ishte paraqitur rregullisht para hetuesit dhe kishte marrë pjesë në akte procedurale sa herë që kërkohej. Ai kishte marrë iniciativën për të njoftuar hetuesin për udhëtimet e tij në Rajonin e Moskës dhe asgjë në dosjen e çështjes nuk tregonte një qëllim për të ikur ose për të penguar ndryshe përparimin e hetimit duke bërë ato udhëtime.

Gjykata kishte gjetur se ndalimi i kërkuesit nën arrest shtëpiak ishte urdhëruar në mënyrë të paligjshme në kundërshtim me nenin 5 dhe se ndalimi i hyrjes së tij në mjetet e komunikimit nuk kishte ndjekur një qëllim të ligjshëm në shkelje të nenit 10.

Arrestimi shtëpiak i aplikantit, së bashku me kufizimet në lirinë e tij të shprehjes, kishin zgjatur për më shumë se dhjetë muaj. Kjo kohëzgjatje u duk e papërshtatshme për natyrën e akuzave penale në fjalë. Kufizimet e vendosura ndaj kërkuesit, veçanërisht ndalimi i komunikimit, të cilin edhe gjykatat vendase e kishin konsideruar të paligjshme, ishin bërë gjithnjë e më të papajtueshme gjatë asaj periudhe, pasi mungesa e lidhjes së tyre me objektivat e drejtësisë penale ishte bërë gjithnjë e më e dukshme.

Në diskutimin e saj të nenit 18 në lidhje me nenet 5 dhe 11 në Navalnyy, Gjykata ishte mbështetur në provat kontekstuale të konvergjencës që në kohën materiale autoritetet ishin bërë gjithnjë e më të ashpra në përgjigjen e tyre ndaj sjelljes së kërkuesit dhe aktivistë të tjerë politikë dhe, në përgjithësi, për qasjen e tyre ndaj asambleve publike të një natyre politike. Gjithashtu, Gjykata i ishte referuar kontekstit më të gjerë të përpjekjeve të autoriteteve ruse për të vënë nën kontroll veprimtarinë politike të opozitës dhe vuri në dukje se roli i aplikantit si një politikan i opozitës kishte luajtur një funksion të rëndësishëm publik përmes ligjërimit demokratik.

Për më tepër informacion rreth kësaj çështjeje, më poshtë gjeni linkun përkatës.

https://hudoc.echr.coe.int/spa#{%22itemid%22:[%22001-192203%22]}